三字经拼音
《三字经》拼音版：rén zhīchūxìng běn shàn人之初，性本善。xìng xiāng jìn xí xiāng yuǎn性相近，习相远。gǒu bú jiào xìng nǎi qiān苟不教，性乃迁。jiào zhīdào guì yǐzhuān教之道，贵以专。xīmèng mǔzé lín chǔ昔孟母，择邻处。zǐbù xué duàn jīzhù子不学，断机杼。dòu yān shān yǒu yì fāng窦燕山，有义方。jiào wǔzǐmíng jù yáng教五子，名俱扬。yǎng bú jiào fù zhīguò养不教，父之过。jiào bù yán shīzhīduò教不严，师之惰。zǐbù xué fēi suǒyí子不学，非所宜。yòu bù xué lǎo hé wéi幼不学，老何为。yù bù zhuó bù chéng qì玉不琢，不成器。rén bù xué bù zhīyì人不学，不知义。wèi rén zǐfāng shào shí为人子，方少时。qīn shīyǒu xí lǐyí亲师友，习礼仪。xiāng jiǔlíng néng wēn xí香九龄，能温席。xiào yú qīn suǒdāng zhí孝于亲，所当执。róng sì suì néng ràng lí融四岁，能让梨。tì yú zhǎng yí xiān zhī弟于长，宜先知。shǒu xiào tì cì jiàn wén首孝弟，次见闻。zhīmǒu shù shí mǒu wén知某数，识某文。yīér shí shí ér bǎi一而十，十而百。bǎi ér qiān qiān ér wàn百而千，千而万。sān cái zhětiān dì rén三才者，天地人。sān guāng zhěrì yuè xīng三光者，日月星。sān gāng zhějūn chén yì三纲者，君臣义。fù zǐqīn fūfù shùn父子亲，夫妇顺。yuēchūn xià yuēqiūdōng曰春夏，曰秋冬。cǐsì shí yùn bù qióng此四时，运不穷。yuēnán běi yuēxīdōng曰南北，曰西东。cǐsì fāng yìng hūzhōng此四方，应乎中。yuēshuǐhuǒmù jīn tǔ曰水火，木金土。cǐwǔxíng běn hūshù此五行，本乎数。yuērén yì lǐzhì xìn曰仁义，礼智信。cǐwǔcháng bù róng wěn此五常，不容紊。dào liáng shūmài shǔjì稻粱菽，麦黍稷。cǐliù gǔrén suǒshí此六谷，人所食。mǎniú yáng jīquǎn shǐ马牛羊，鸡犬豕。cǐliù chù rén suǒsì此六畜，人所饲。yuēxǐnù yuēāi jù曰喜怒，曰哀惧。ài wù yù qīqíng jù爱恶欲，七情具。páo tǔgé mù shí jīn匏土革，木石金。sīyǔzhú nǎi bāyīn丝与竹，乃八音。gāo zēng zǔfù ér shēn高曾祖，父而身。shēn ér zǐzǐér sūn身而子，子而孙。zì zǐsūn zhì xuán zēng自子孙，至玄曾nǎi jiǔzú rén zhīlún乃九族，人之伦。fù zǐēn fūfù cóng父子恩，夫妇从。xiōng zé yǒu dì zé gōng兄则友，弟则恭。zhǎng yòu xù yǒu yǔpéng长幼序，友与朋。jūn zé jìng chén zé zhōng君则敬，臣则忠。cǐshí yì rén suǒtóng此十义，人所同。fán xùn méng xūjiǎng jiū凡训蒙，须讲究。xiáng xùn gǔmíng jù dòu详训诂，明句读。wéi xué zhěbì yǒu chū为学者，必有初。xiǎo xué zhōng zhì sì shū小学终，至四书。lún yǔzhěèr shí piān论语者，二十篇。qún dì zǐjì shàn yán群弟子，记善言。mèng zǐzhěqīpiān zhǐ孟子者，七篇止。jiǎng dào dé shuōrén yì讲道德，说仁义。zuò zhōng yōng zǐsībǐ作中庸，子思笔。zhōng bù piān yōng bú yì中不偏，庸不易。dà xiǎo dàì zhù lǐjì大小戴，注礼记。shù shèng yán lǐyuè bèi述圣言，礼乐备。yuēguó fēng yuēyǎsòng曰国风，曰雅颂。hào sì shīdāng fěng yǒng号四诗，当讽咏。shījì wáng chūn qiūzuò诗既亡，春秋作。yù bāo biǎn bié shàn è寓褒贬，别善恶。sān zhuàn zhěyǒu gōng yáng三传者，有公羊。yǒu zuǒshì yǒu gǔliáng有左氏，有谷梁。jīng jì míng fāng dú zǐ经既明，方读子。cuōqí yào jì qí shì撮其要，记其事。wǔzǐzhěyǒu xún yáng五子者有荀扬。wén zhōng zǐjí lǎo zhuāng文中子，及老庄。jīng zǐtōng dú zhūshǐ经子通，读诸史。kǎo shì xì zhīzhōng shǐ考世系，知终始。zì xīnóng zhì huáng dì自羲农，至黄帝。hào sān huáng jūshàng shì号三皇，居上世。táng yǒu yú hào èr dì唐有虞，号二帝。xiāng yīxùn chēng shèng shì相揖逊，称盛世。xià yǒu yǔshāng yǒu tāng夏有禹，商有汤。zhōu wén wǔchēng sān wáng周文武，称三王。xià chuán zǐjiātiān xià夏传子，家天下。sì bǎi zǎi qiān xià shè四百载，迁夏社。tāng fá xià guó hào shāng汤伐夏，国号商。liù bǎi zǎi zhì zhòu wáng六百载，至纣亡。zhōu wǔwáng shǐzhūzhòu周武王，始诛纣。bābǎi zǎi zuì cháng jiǔ八百载，最长久。zhōu zhé dōng wáng gāng zhuì周辙东，王纲坠。Chěng gān gēshàng yóu shuì逞干戈，尚游说。shǐchūn qiūzhōng zhàn guó始春秋，终战国。wǔbà qiáng qīxióng chū五霸强，七雄出。yíng qín shì shǐjiān bìng嬴秦氏，始兼并。chuán èr shì chǔhàn zhēng传二世，楚汉争。gāo zǔxīng hàn yè jiàn高祖兴，汉业建。zhì xiào ping wáng mǎng cuàn至孝平，王莽篡。guāng wǔxīng wéi dōng hàn光武兴，为东汉。sì bǎi nián zhōng yú xiàn四百年，终于献。wèi shǔwú zhēng hàn dǐng魏蜀吴，争汉鼎。hào sān guó qì liǎng jìn号三国，迄两晋。song qí jì liáng chén chéng宋齐继，梁陈承。wéi nán cháo dūjīn líng为南朝，都金陵。běi yuán wèi fēn dōng xi北元魏，分东西。yǔwén zhōu yǔgāo qí宇文周，与高齐。dài zhì suí yì tǔyǔ迨至隋，一土宇。bú zài chuan shītǒng xù不再传，失统绪。táng gāo zǔqǐyì shī唐高祖，起义师。chú suí luàn chuàng guó jī除隋乱，创国基。èr shí chuán sān bǎi zǎi二十传，三百载。liáng miè zhīguó nǎi gǎi梁灭之，国乃改。liáng táng jìn jí hàn zhōu梁唐晋，及汉周。chēng wǔdài jiēyǒu yóu称五代，皆有由。yán sòng xīng shòu zhōu shàn炎宋兴，受周禅。shí bāchuán nán běi hùn十八传，南北混。liáo yǔjīn dì hào fēn辽与金，帝号纷。dài miè liáo sòng yóu cún迨灭辽，宋犹存。zhì yuán xīng jīn xù xiē至元兴，金绪歇。yǒu sòng shì yì tong miè有宋世，一同灭。bìng zhōng guó jiān róng dí并中国，兼戎狄。míng tài zǔjiǔqīn shī明太祖，久亲师。chuán jiàn wén fāng sì sì传建文，方四祀。qiān běi jīng yǒng lè sì迁北京，永乐嗣。dài chóng zhēn méi shān shì迨崇祯，煤山逝。qīng tài zǔyīng jǐng mìng清太祖，膺景命。jìng sì fāng kè dà dìng靖四方，克大定。zhì xuān tǒng nǎi dà tóng至宣统，乃大同。shí èr shì qīng zuò zhōng十二世，清祚终。dú shǐzhěkǎo shí lù读史者，考实录。tōng gǔjīn ruò qīn mù通古今，若亲目。kǒu ér song xīn ér wéi口而诵，心而维。cháo yú sīxīyú sī朝于斯，夕于斯。xīzhòng ní shīxiàng tuó昔仲尼，师项橐。gǔshèng xián shàng qín xué古圣贤，尚勤学。zhào zhōng ling dú lǔlún赵中令，读鲁论。bǐjì shì xué qiěqín彼既仕，学且勤。pīpú biān xiāo zhú jiǎn披蒲编，削竹简。bǐwú shūqiězhīmiǎn彼无书，且知勉。tóu xuán liáng zhuīcì gǔ头悬梁，锥刺股。bǐbú jiào zì qín kǔ彼不教，自勤苦。rú náng yíng rú yìng xuě如囊萤，如映雪。jiāsuīpín xué bú chuò家虽贫，学不辍。rú fù xīn rú guà jiǎo如负薪，如挂角。shēn suīláo yóu kǔzhuó身虽劳，犹苦卓。sūlǎo quán èr shí qī苏老泉，二十七。shǐfāfèn dú shūjí始发奋，读书籍。bǐjì lǎo yóu huǐchí彼既老，犹悔迟。ěr xiǎo shēng yí zǎo sī尔小生，宜早思。ruò liáng hào bāshí èr若梁灏，八十二。duì dà tíng kuí duōshì对大廷，魁多士。bǐjì chéng zhòng chēng yì彼既成，众称异。ěr xiǎo shēng yí lì zhì尔小生，宜立志。yíng bāsuì néng yǒng shī莹八岁，能咏诗。mì qīsuì néng fù qí泌七岁，能赋棋。bǐyǐng wù rén chēng qí彼颖悟，人称奇。ěr yòu xué dāng xiào zhī尔幼学，当效之。cài wén jīnéng biàn qín蔡文姬，能辨琴。xiè dào yùn néng yǒng yín谢道韫，能咏吟。bǐnǚzǐqiěcōng mǐn彼女子，且聪敏。ěr nán zǐdāng zì jǐng尔男子，当自警。táng liú yàn fāng qīsuì唐刘晏，方七岁。jǔshén tóng zuò zhèng zì举神童，作正字。bǐsuīyòu shēn yǐshì彼虽幼，身已仕。ěr yòu xué miǎn ér zhì尔幼学，勉而致。yǒu wéi zhěyì ruò shì有为者，亦若是。quǎn shǒu yè jīsīchén犬守夜，鸡司晨。gǒu bù xué hé wéi rén苟不学，曷为人。cán tǔsīfēng niàng mì蚕吐丝，蜂酿蜜。rén bù xué bù rú wù人不学，不如物。yòu ér xué zhuàng ér xíng幼而学，壮而行。shàng zhì jūn xià zé mín上致君，下泽民。yáng míng shēng xiǎn fù mǔ扬名声，显父母。guāng yú qián yù yú hòu光于前，裕于后。rén yí zǐjīn mǎn yíng人遗子，金满赢。wǒjiào zǐwéi yì jīng我教子，惟一经。qín yǒu gōng xì wú yì勤有功，戏无益。jiè zhīzāi yí miǎn lì戒之哉，宜勉力。历史背景关于《三字经》的成书年代和作者历代说法不一，大多数后代学者倾向的观点意见是“宋儒王伯厚先生作《三字经》，以课家塾”，即王应麟为了更好的教育本族子弟读书，于是编写了融会经史子集的三字歌诀。王应麟是南宋人，《三字经》原著中的历史部分只截至到宋朝为止。随着历史的发展，为了体现时代变迁，各朝代都有人对《三字经》不断地加以补充，例如清道光年间贺兴思增补了关于元、明、清三代的历史，共计二十四句话。
三字经全文带拼音
《一》rénzhīchūxìngběnshàn人之初，性本善。xìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn性相近，习相远。gǒubújiàoxìngnǎiqiān苟不教，性乃迁。jiàozhīdàoguìyǐzhuān教之道，贵以专。xīmèngmǔzélínchǔ昔孟母，择邻处。zǐbùxuéduànjīzhù子不学，断机杼。dòuyānshānyǒuyìfāng窦燕山，有义方。jiāowǔzǐmíngjùyáng教五子，名俱扬。yǎngbújiàofùzhīguò养不教，父之过。jiàobùyánshīzhīduò教不严，师之惰。zǐbùxuéfēisuǒyí子不学，非所宜。yòubùxuélǎohéwéi幼不学，老何为。yùbùzhuóbùchéngqì玉不琢，不成器。rénbùxuébùzhīyì人不学，不知义。《二》wéirénzǐfāngshàoshí为人子，方少时。qīnshīyǒuxílǐyí亲师友，习礼仪。xiāngjiǔlíngnéngwēnxí香九龄，能温席。xiàoyúqīnsuǒdāngzhí孝于亲，所当执。róngsìsuìnéngrànglí融四岁，能让梨。dìyúzhǎngyíxiānzhī弟于长，宜先知。shǒuxiàotìcìjiànwén首孝悌，次见闻。《三》zhīmǒushùshímǒuwén知某数，识某文。yīérshíshíérbǎi一而十，十而百。bǎiérqiānqiānérwàn百而千，千而万。sāncáizhětiāndìrén三才者，天地人。sānguāngzhěrìyuèxīng三光者，日月星。sāngāngzhějūnchényì三纲者，君臣义。fùzǐqīnfūfùshùn父子亲，夫妇顺。yuēchūnxiàyuēqiūdōng曰春夏，曰秋冬。cǐsìshíyùnbùqióng此四时，运不穷。yuēnánběiyuēxīdōng曰南北，曰西东。cǐsìfāngyìnghūzhōng此四方，应乎中。yuēshuǐhuǒmùjīntǔ曰水火，木金土。cǐwǔxíngběnhūshù此五行，本乎数。shígānzhějiǎzhìguǐ十干者，甲至癸。shíèrzhīzǐzhìhài十二支，子至亥。yuēhuángdàorìsuǒchán曰黄道，日所躔。yuēchìdàodāngzhōngquán曰赤道，当中权。chìdàoxiàwēnnuǎnjí赤道下，温暖极。wǒzhōnghuázàidōngběi我中华，在东北。yuējiānghéyuēhuáijì曰江河，曰淮济。cǐsìdúshuǐzhījì此四渎，水之纪。yuēdàihuásōnghénghéng曰岱华，嵩恒衡。cǐwǔyuèshānzhīmíng此五岳，山之名。yuēshìnóngyuēgōngshāng曰士农，曰工商。cǐsìmínguózhīliáng此四民，国之良。yuērényìlǐzhìxìn曰仁义，礼智信。cǐwǔchángbùróngwěn此五常，不容紊。dìsuǒshēngyǒucǎomù地所生，有草木。cǐzhíwùbiànshuǐlù此植物，遍水陆。yǒuchóngyúyǒuniǎoshòu有虫鱼，有鸟兽。cǐdòngwùnéngfēizǒu此动物，能飞走。dàoliángshūmàishǔjì稻粱菽，麦黍稷。cǐliùgǔrénsuǒshí此六谷，人所食。mǎniúyángjīquǎnshǐ马牛羊，鸡犬豕。cǐliùchùrénsuǒsì此六畜，人所饲。yuēxǐnùyuēāijù曰喜怒，曰哀惧。àiwùyùqīqíngjù爱恶欲，七情具。qīngchìhuángjíhēibái青赤黄，及黑白。cǐwǔsèmùsuǒshí此五色，目所识。suānkǔgānjíxīnxián酸苦甘，及辛咸。cǐwǔwèikǒusuǒhán此五味，口所含。tánjiāoxiāngjíxīngxiǔ膻焦香，及腥朽。cǐwǔchòubísuǒxiù此五臭，鼻所嗅。páotǔgémùshíjīn匏土革，木石金。sīyǔzhúnǎibāyīn丝与竹，乃八音。yuēpíngshàngyuēqùrù曰平上，曰去入。cǐsìshēngyítiáoxié此四声，宜调协。gāozēngzǔfùérshēn高曾祖，父而身。shēnérzǐzǐérsūn身而子，子而孙。zìzǐsūnzhìxuánzēng自子孙，至玄曾。nǎijiǔzúrénzhīlún乃九族，人之伦。fùzǐēnfūfùcóng父子恩，夫妇从。xiōngzéyǒudìzégōng兄则友，弟则恭。zhǎngyòuxùyǒuyǔpéng长幼序，友与朋。jūnzéjìngchénzézhōng君则敬，臣则忠。cǐshíyìrénsuǒtóng此十义，人所同。dāngshīxùwùwéibèi当师叙，勿违背。zhǎnqíshuāidàxiǎogōng斩齐衰，大小功。zhìsīmáwǔfúzhōng至缌麻，五服终。lǐyuèshèyùshūshù礼乐射，御书数。gǔliùyìjīnbújù古六艺，今不具。wéishūxuéréngòngzūn惟书学，人共遵。jìshízìjiǎngshuōwén既识字，讲说文。yǒugǔwéndàxiǎozhuàn有古文，大小篆。lìcǎojìbùkěluàn隶草继，不可乱。ruòguǎngxuéjùqífán若广学，惧其繁。dànlüèshuōnéngzhīyuán但略说，能知原。《四》fánxùnméngxūjiǎngjiu凡训蒙，须讲究。xiángxùngǔmíngjùdòu详训诂，明句读。wéixuézhěbìyǒuchū为学者，必有初。xiǎoxuézhōngzhìsìshū小学终，至四书。lúnyǔzhěèrshípiān论语者，二十篇。qúndìzǐjìshànyán群弟子，记善言。mèngzǐzhěqīpiānzhǐ孟子者，七篇止。jiǎngdàodéshuōrényì讲道德，说仁义。zuòzhōngyōngzǐsāibǐ作中庸，子思笔。zhōngbùpiānyōngbúyì中不偏，庸不易。zuòdàxuénǎizēngzǐ作大学，乃曾子。zìxiūqízhìpíngzhì自修齐，至平治。xiàojīngtōngsìshūshú孝经通，四书熟。rúliùjīngshǐkědú如六经，始可读。shīshūyìlǐchūnqiū诗书易，礼春秋。hàoliùjīngdāngjiǎngqiú号六经，当讲求。yǒuliánshānyǒuguīcáng有连山，有归藏。yǒuzhōuyìsānyìxiáng有周易，三易详。yǒudiǎnmóyǒuxùngào有典谟，有训诰。yǒushìmìngshūzhīào有誓命，书之奥。wǒzhōugōngzuòzhōulǐ我周公，作周礼。zhùliùguāncúnzhìtǐ著六官，存治体。dàxiǎodàizhùlǐjì大小戴，注礼记。shùshèngyánlǐyuèbèi述圣言，礼乐备。yuēguófēngyuēyǎsòng曰国风，曰雅颂。hàosìshīdāngfěngyǒng号四诗，当讽咏。shījìwángchūnqiūzuò诗既亡，春秋作。yùbāobiǎnbiéshànè寓褒贬，别善恶。sānzhuànzhěyǒugōngyáng三传者，有公羊。yǒuzuǒshìyǒugǔliáng有左氏，有谷梁。jīngjìmíngfāngdúzǐ经既明，方读子。cuōqíyàojìqíshì撮其要，记其事。wǔzǐzhěyǒuxúnyáng五子者，有荀扬。wénzhōngzǐjílǎozhuāng文中子，及老庄。《五》jīngzǐtōngdúzhūshǐ经子通，读诸史。kǎoshìxìzhīshǐzhōng考世系，知始终。zìxīnóngzhìhuángdì自羲农，至黄帝。hàosānhuángjūshàngshì号三皇，居上世。tángyǒuyúhàoèrdì唐有虞，号二帝。xiāngyīxùnchēngshèngshì相揖逊，称盛世。xiàyǒuyǔshāngyǒutāng夏有禹，商有汤。zhōuwǔwángchēngsānwáng周武王，称三王。xiàchuánzǐjiātiānxià夏传子，家天下。sìbǎizǎiqiānxiàshè四百载，迁夏社。tāngfáxiàguóhàoshāng汤伐夏，国号商。liùbǎizǎizhìzhòuwáng六百载，至纣亡。zhōuwǔwángshǐzhūzhòu周武王，始诛纣。bābǎizǎizuìchángjiǔ八百载，最长久。zhōuzhédōngwánggāngzhuì周辙东，王纲坠。chěnggāngēshàngyóushuì逞干戈，尚游说。shǐchūnqiūzhōngzhànguó始春秋，终战国。wǔbàqiángqīxióngchū五霸强，七雄出。yíngqínshìshǐjiānbìng嬴秦氏，始兼并。chuánèrshìchǔhànzhēng传二世，楚汉争。gāozǔxīnghànyèjiàn高祖兴，汉业建。zhìxiàopíngwángmǎngcuàn至孝平，王莽篡。guāngwǔxīngwéidōnghàn光武兴，为东汉。sìbǎiniánzhōngyúxiàn四百年，终于献。wèishǔwúzhēnghàndǐng魏蜀吴，争汉鼎。hàosānguóqìliǎngjìn号三国，迄两晋。sòngqíjìliángchénchéng宋齐继，梁陈承。wéináncháodūjīnlíng为南朝，都金陵。běiyuánwèifēndōngxī北元魏，分东西。yǔwénzhōuyǔgāoqí宇文周，与高齐。dàizhìsuíyìtǔyǔ迨至隋，一土宇。bùzàichuánshītǒngxù不再传，失统绪。tánggāozǔqǐyìshī唐高祖，起义师。chúsuíluànchuàngguójī除隋乱，创国基。èrshíchuánsānbǎizǎi二十传，三百载。liángmièzhīguónǎigǎi梁灭之，国乃改。liángtángjìnjíhànzhōu梁唐晋，及汉周。chēngwǔdàijiēyǒuyóu称五代，皆有由。yánsòngxīngshòuzhōushàn炎宋兴，受周禅。shíbāchuánnánběihùn十八传，南北混。liáoyǔjīnjiēchēngdì辽与金，皆称帝。yuánmièjīnjuésòngshì元灭金，绝宋世。yútúguǎngchāoqiándài舆图广，超前代。jiǔshíniánguózuòfèi九十年，国祚废。tàizǔxīngguódàmíng太祖兴，国大明。hàohóngwǔdūjīnlíng号洪武，都金陵。dàichéngzǔqiānyānjīng迨成祖，迁燕京。shíliùshìzhìchóngzhēn十六世，至崇祯。quányānsìkòurúlín权阉肆，寇如林。lǐchuǎngchūshénqìfén李闯出，神器焚。qīngshìzǔyīngjǐngmìng清世祖，膺景命。jìngsìfāngkèdàdìng靖四方，克大定。yóukāngyōnglìqiánjiā由康雍，历乾嘉。mínānfùzhìjìkuā民安富，治绩夸。dàoxiánjiānbiànluànqǐ道咸间，变乱起。shǐyīngfǎrǎodūbǐ始英法，扰都鄙。tóngguānghòuxuāntǒngruò同光后，宣统弱。chuánjiǔdìmǎnqīngmò传九帝，满清殁。gémìngxīngfèidìzhì革命兴，废帝制。lìxiànfǎjiànmínguó立宪法，建民国。gǔjīnshǐquánzàizī古今史，全在兹。zǎizhìluànzhīxīngshuāi载治乱，知兴衰。shǐsuīfándúyǒucì史虽繁，读有次。shǐjìyīhànshūèr史记一，汉书二。hòuhànsānguózhìsì后汉三，国志四。jiānzhèngjīngcāntōngjiàn兼证经，参通鉴。dúshǐzhěkǎoshílù读史者，考实录。tōnggǔjīnruòqīnmù通古今，若亲目。《六》xīzhòngníshīxiàngtuó昔仲尼，师项橐。gǔshèngxiánshàngqínxué古圣贤，尚勤学。zhàozhōnglìngdúlǔlùn赵中令，读鲁论。bǐjìshìxuéqiěqín彼既仕，学且勤。pīpúbiānxiāozhújiǎn披蒲编，削竹简。bǐwúshūqiězhīmiǎn彼无书，且知勉。tóuxuánliángzhuīcìgǔ头悬梁，锥刺股。bǐbùjiàozìqínkǔ彼不教，自勤苦。rúnángyíngrúyìngxuě如囊萤，如映雪。jiāsuīpínxuébùchuò家虽贫，学不辍。rúfùxīnrúguàjiǎo如负薪，如挂角。shēnsuīláoyóukǔzhuó身虽劳，犹苦卓。sūlǎoquánèrshíqī苏老泉，二十七。shǐfāfèndúshūjí始发愤，读书籍。bǐjìlǎoyóuhuǐchí彼既老，犹悔迟。ěrxiǎoshēngyízǎosī尔小生，宜早思。ruòliánghàobāshíèr若梁灏，八十二。duìdàtíngkuíduōshì对大廷，魁多士。bǐjìchéngzhòngchēngyì彼既成，众称异。ěrxiǎoshēngyílìzhì尔小生，宜立志。yíngbāsuìnéngyǒngshī莹八岁，能咏诗。mìqīsuìnéngfùqí泌七岁，能赋棋。bǐyǐngwùrénchēngqí彼颖悟，人称奇。ěryòuxuédāngxiàozhī尔幼学，当效之。càiwénjīnéngbiànqín蔡文姬，能辩琴。xièdàoyùnnéngyǒngyín谢道韫，能咏吟。bǐnǚzǐqiěcōngmǐn彼女子，且聪敏。ěrnánzǐdāngzìjǐng尔男子，当自警。tángliúyànfāngqīsuì唐刘晏，方七岁。jǔshéntóngzuòzhèngzì举神童，作正字。kǒuérsòngxīnérwéi口而诵，心而惟。zhāoyúsīxīyúsī朝于斯，夕于斯。yànsuīyòushēnyǐshì晏虽幼，身已仕。yǒuwéizhěyìruòshì有为者，亦若是。quǎnshǒuyèjīsīchén犬守夜，鸡司晨。gǒubùxuéhéwéirén苟不学，曷为人。cántǔsīfēngniàngmì蚕吐丝，蜂酿蜜。rénbùxuébùrúwù人不学，不如物。yòuérxuézhuàngérxíng幼而学，壮而行。shàngzhìjūnxiàzémín上致君，下泽民。yángmíngshēngxiǎnfùmǔ扬名声，显父母。guāngyúqiányùyúhòu光于前，裕于后。rényízǐjīnmǎnyíng人遗子，金满赢。wǒjiàozǐwéiyījīng我教子，唯一经。qínyǒugōngxìwúyì勤有功，戏无益。jièzhīzāiyímiǎnlì戒之哉，宜勉力。
三字经的正规全文带拼音
《三字经》全文带拼音：rénzhīchūxìngběnshàn人之初,性本善。xìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn性相近,习相远。gǒubújiàoxìngnǎiqiān苟不教,性乃迁。jiàozhīdàoguìyǐzhuān教之道,贵以专。xīmèngmǔzélínchǔ昔孟母，择邻处。zǐbùxuéduànjīzhù子不学，断机杼。dòuyānshānyǒuyìfāng窦燕山，有义方。jiàowǔzǐmíngjùyáng教五子，名俱扬。yǎngbújiàofùzhīguò养不教，父之过。jiàobùyánshīzhīduò教不严，师之惰。zǐbùxuéfēisuǒyí子不学，非所宜。yòubùxuélǎohéwéi幼不学，老何为。yùbùzhuóbùchéngqì玉不琢，不成器。rénbùxuébùzhīyì人不学，不知义。wèirénzǐfāngshàoshí为人子，方少时。qīnshīyǒuxílǐyí亲师友，习礼仪。xiāngjiǔlíngnéngwēnxí香九龄，能温席。xiàoyúqīnsuǒdāngzhí孝于亲，所当执。róngsìsuìnéngrànglí融四岁，能让梨。tìyúzhǎngyíxiānzhī弟于长，宜先知。shǒuxiàotìcìjiànwén首孝弟，次见闻。zhīmǒushùshímǒuwén知某数，识某文。yīérshíshíérbǎi一而十，十而百。bǎiérqiānqiānérwàn百而千，千而万。sāncáizhětiāndìrén三才者，天地人。sānguāngzhěrìyuèxīng三光者，日月星。sāngāngzhějūnchényì三纲者，君臣义。fùzǐqīnfūfùshùn父子亲，夫妇顺。yuēchūnxiàyuēqiūdōng曰春夏，曰秋冬。cǐsìshíyùnbùqióng此四时，运不穷。yuēnánběiyuēxīdōng曰南北，曰西东。cǐsìfāngyìnghūzhōng此四方，应乎中。yuēshuǐhuǒmùjīntǔ曰水火，木金土。cǐwǔxíngběnhūshù此五行，本乎数。yuērényìlǐzhìxìn曰仁义，礼智信。cǐwǔchángbùróngwěn此五常，不容紊。dàoliángshūmàishǔjì稻粱菽，麦黍稷。cǐliùgǔrénsuǒshí此六谷，人所食。mǎniúyángjīquǎnshǐ马牛羊，鸡犬豕。cǐliùchùrénsuǒsì此六畜，人所饲。yuēxǐnùyuēāijù曰喜怒，曰哀惧。àiwùyùqīqíngjù爱恶欲，七情具。páotǔgémùshíjīn匏土革，木石金。sīyǔzhúnǎibāyīn丝与竹，乃八音。gāozēngzǔfùérshēn高曾祖，父而身。shēnérzǐzǐérsūn身而子，子而孙。zìzǐsūnzhìxuánzēng自子孙，至玄曾。nǎijiǔzúrénzhīlún乃九族，人之伦。fùzǐēnfūfùcóng父子恩，夫妇从。xiōngzéyǒudìzégōng兄则友，弟则恭。zhǎngyòuxùyǒuyǔpéng长幼序，友与朋。jūnzéjìngchénzézhōng君则敬，臣则忠。cǐshíyìrénsuǒtóng此十义，人所同。fánxùnméngxūjiǎngjiū凡训蒙，须讲究。xiángxùngǔmíngjùdòu详训诂，明句读。wéixuézhěbìyǒuchū为学者，必有初。xiǎoxuézhōngzhìsìshū小学终，至四书。lúnyǔzhěèrshípiān论语者，二十篇。qúndìzǐjìshànyán群弟子，记善言。mèngzǐzhěqīpiānzhǐ孟子者，七篇止。jiǎngdàodéshuōrényì讲道德，说仁义。zuòzhōngyōngzǐsībǐ作中庸，子思笔。zhōngbùpiānyōngbúyì中不偏，庸不易。dàxiǎodàizhùlǐjì大小戴，注礼记。shùshèngyánlǐyuèbèi述圣言，礼乐备。yuēguófēngyuēyǎsòng曰国风，曰雅颂。hàosìshīdāngfěngyǒng号四诗，当讽咏。shījìwángchūnqiūzuò诗既亡，春秋作。yùbāobiǎnbiéshànè寓褒贬，别善恶。sānzhuànzhěyǒugōngyáng三传者，有公羊。yǒuzuǒshìyǒugǔliáng有左氏，有谷梁。jīngjìmíngfāngdúzǐ经既明，方读子。cuōqíyàojìqíshì撮其要，记其事。wǔzǐzhěyǒuxúnyáng五子者，有荀扬。wénzhōngzǐjílǎozhuāng文中子，及老庄。jīngzǐtōngdúzhūshǐ经子通，读诸史。kǎoshìxìigrave;zhīzhōngshǐ考世系，知终始。zìxīnóngzhìhuángdì自羲农，至黄帝。hàosānhuángjūshàngshì号三皇，居上世。tángyǒuyúhàoèrdì唐有虞，号二帝。xiāngyīxùnchēngshèngshì相揖逊，称盛世。xiàyǒuyǔshāngyǒutāng夏有禹，商有汤。zhōuwénwǔchēngsānwáng周文武，称三王。xiàchuánzǐjiātiānxià夏传子，家天下。sìbǎizǎiqiānxiàshè四百载，迁夏社。tāngfáxiàguóhàoshāng汤伐夏，国号商。liùbǎizǎizhìzhòuwáng六百载，至纣亡。zhōuwǔwángshǐzhūzhòu周武王，始诛纣。bābǎizǎizuìchángjiǔ八百载，最长久。zhōuzhédōngwánggāngzhuì周辙东，王纲坠。Chěnggāngēshàngyóushuì逞干戈，尚游说。shǐchūnqiūzhōngzhànguó始春秋，终战国。wǔbàqiángqīxióngchū五霸强，七雄出。yíngqínshìshǐjiānbìng嬴秦氏，始兼并。chuánèrshìchǔhànzhēng传二世，楚汉争。gāozǔxīnghànyèjiàn高祖兴，汉业建。zhìxiàopingwángmǎngcuàn至孝平，王莽篡。guāngwǔxīngwéidōnghàn光武兴，为东汉。sìbǎiniánzhōngyúxiàn四百年，终于献。wèishǔwúzhēnghàndǐng魏蜀吴，争汉鼎。hàosānguóqìliǎngjìn号三国，迄两晋。songqíjìliángchénchéng宋齐继，梁陈承。wéináncháodūjīnlíng为南朝，都金陵。běiyuánwèifēndōngxi北元魏，分东西。yǔwénzhōuyǔgāoqí宇文周，与高齐。dàizhìsuíyìtǔyǔ迨至隋，一土宇。búzàichuanshītǒngxù不再传，失统绪。tánggāozǔqǐyìshī唐高祖，起义师。chúsuíluànchuàngguójī除隋乱，创国基。èrshíchuánsānbǎizǎi二十传，三百载。liángmièzhīguónǎigǎi梁灭之，国乃改。liángtángjìnjíhànzhōu梁唐晋，及汉周。chēngwǔdàijiēyǒuyóu称五代，皆有由。yánsòngxīngshòuzhōushàn炎宋兴，受周禅。shíbāchuánnánběihùn十八传，南北混。liáoyǔjīndìhàofēn辽与金，帝号纷。dàimièliáosòngyóucún迨灭辽，宋犹存。zhìyuánxīngjīnxùxiē至元兴，金绪歇。yǒusòngshìyìtongmiè有宋世，一同灭。bìngzhōngguójiānróngdí并中国，兼戎狄。míngtàizǔjiǔqīnshī明太祖，久亲师。chuánjiànwénfāngsìsì传建文，方四祀。qiānběijīngyǒnglèsì迁北京，永乐嗣。dàichóngzhēnméishānshì迨崇祯，煤山逝。qīngtàizǔyīngjǐngmìng清太祖，膺景命。jìngsìfāngkèdàdìng靖四方，克大定。zhìxuāntǒngnǎidàtóng至宣统，乃大同。shíèrshìqīngzuòzhōng十二世，清祚终。dúshǐzhěkǎoshílù读史者，考实录。tōnggǔjīnruòqīnmù通古今，若亲目。kǒuérsongxīnérwéi口而诵，心而维。cháoyúsīxīyúsī朝于斯，夕于斯。xīzhòngníshīxiàngtuó昔仲尼，师项橐。gǔshèngxiánshàngqínxué古圣贤，尚勤学。zhàozhōnglingdúlǔlún赵中令，读鲁论。bǐjìshìxuéqiěqín彼既仕，学且勤。pīpúbiānxiāozhújiǎn披蒲编，削竹简。bǐwúshūqiězhīmiǎn彼无书，且知勉。tóuxuánliángzhuīcìgǔ头悬梁，锥刺股。bǐbújiàozìqínkǔ彼不教，自勤苦。rúnángyíngrúyìngxuě如囊萤，如映雪。jiāsuīpínxuébúchuò家虽贫，学不辍。rúfùxīnrúguàjiǎo如负薪，如挂角。shēnsuīláoyóukǔzhuó身虽劳，犹苦卓。sūlǎoquánèrshíqī苏老泉，二十七。shǐfāfèndúshūjí始发奋，读书籍。bǐjìlǎoyóuhuǐchí彼既老，犹悔迟。ěrxiǎoshēngyízǎosī尔小生，宜早思。ruòliánghàobāshíèr若梁灏，八十二。duìdàtíngkuíduōshì对大廷，魁多士。bǐjìchéngzhòngchēngyì彼既成，众称异。ěrxiǎoshēngyílìzhì尔小生，宜立志。yíngbāsuìnéngyǒngshī莹八岁，能咏诗。mìqīsuìnéngfùqí泌七岁，能赋棋。bǐyǐngwùrénchēngqí彼颖悟，人称奇。ěryòuxuédāngxiàozhī尔幼学，当效之。càiwénjīnéngbiànqín蔡文姬，能辨琴。xièdàoyùnnéngyǒngyín谢道韫，能咏吟。bǐnǚzǐqiěcōngmǐn彼女子，且聪敏。ěrnánzǐdāngzìjǐng尔男子，当自警。tángliúyànfāngqīsuì唐刘晏，方七岁。jǔshéntóngzuòzhèngzì举神童，作正字。bǐsuīyòushēnyǐshì彼虽幼，身已仕。ěryòuxuémiǎnérzhì尔幼学，勉而致。yǒuwéizhěyìruòshì有为者，亦若是。quǎnshǒuyèjīsīchén犬守夜，鸡司晨。gǒubùxuéhéwéirén苟不学，曷为人。cántǔsīfēngniàngmì蚕吐丝，蜂酿蜜。rénbùxuébùrúwù人不学，不如物。yòuérxuézhuàngérxíng幼而学，壮而行。shàngzhìjūnxiàzémín上致君，下泽民。yángmíngshēngxiǎnfùmǔ扬名声，显父母。guāngyúqiányùyúhòu光于前，裕于后。rényízǐjīnmǎnyíng人遗子，金满赢。wǒjiàozǐwéiyìjīng我教子，惟一经。qínyǒugōngxìwúyì勤有功，戏无益。jièzhīzāiyímiǎnlì戒之哉，宜勉力。相关内容：《三字经》是中国传统的儿童启蒙读物，知名度极高。古代儿童都是通过背诵《三字经》来识字知理的。《三字经》用简洁通俗的白话讲出了亘古不变的哲理，脍炙人口、广为流传；不受文字限制，用通俗的文字将经史子集等各部类的知识揉合在一起，全文用典极多，全篇充满乐观精神。在《三字经》出现之前，蒙学读物都是四个字一句，《三字经》则以三言形式出现，读起来轻松愉快，更符合儿歌特点，明朝赵南星称其“句短而易读，殊便于开蒙”，故此为蒙学第一书。《三字经》在古代被称为“小纲鉴”，可以将零散的知识贯穿起来，使读书积累的百科知识，得以纳入一个清晰知识体系。《三字经》与《百家姓》、《千字文》并称为中国三大国学启蒙读物。
三字经的正规全文带拼音
三字经拼音版如下：1、人之初，性本善。性相近，习相远。【解释】人出生之初，禀性本身都是善良的，天性也都相差不多，只是后天所处的环境不同和所受教育不同，彼此的习性才形成了巨大的差别。2、苟不教，性乃迁。教之道，贵以专。【解释】如果从小不好好教育，善良的本性就会变坏。为了使人不变坏，最重要的方法就是要专心一致地去教育孩子。3、昔孟母，择邻处。子不学，断机杼。【解释】战国时，孟子的母亲曾三次搬家，是为了使孟子有个好的学习环境。一次孟子逃学，孟母就折断了织布的机杼来教育孟子。4、窦燕山，有义方。教五子，名俱扬。【解释】五代时，燕山人窦禹钧教育儿子很有方法，他教育的五个儿子都很有成就，同时科举成名。5、养不教，父之过。教不严，师之惰。【解释】仅仅是供养儿女吃穿，而不好好教育，是父母的过错。只是教育，但不严格要求就是做老师的懒惰了。